Een ding moet je Ralph Braband, de big boss van Rhythm Bomb Records nageven ... Hij heeft een neusje voor ontluikend talent maar weet ook bijna vergane glories opnieuw tot levend te wekken. Nee nu deze Dig Wayne ... de man uit Cambridge, Ohio schreef in de jaren '80 geschiedenis met de prima rockabilly band Buzz & the Flyers en zijn verhuis naar Engeland leverde hem zelfs enkele hitjes op met the JoBoxers.

Daar kreeg hij de smaak te pakken om ook als acteur op de voorgrond te treden en een blik op zijn cv. (acting resume) leert ons dat het hem vooral in Los Angeles geen windeieren heeft opgeleverd. Maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan en opnieuw was Engeland en vooral het vermaarde Rockabilly Rave Festival een belangrijke factor in de wedergeboorte van Dig Wayne als rockabilly-artiest. Rhythm Bomb Records was er als de kippen bij om Dig Wayne en zijn nieuwe begeleidingsband The Chisellers te overtuigen om dit heuglijke feit met een nieuw album in de schijnwerpers te plaatsen. Niemand minder Dan Deke Dickerson mocht zijn beste beentje voor zetten om Dig Wayne's twaalf zelf gepende songs zo ideaal mogelijk aan de aftrap te brengen. Ondermeer Russel Scott (bass, backing vocals), Carl Sonny Leyland en Skip Edwards (piano), Jeffrey P. Ross (lead guitars, harmonica) en Philippe Aubuchon (drums & bongo's) mochten dit feestje opluisteren en zorgen ervoor dat het album "Shack Rouser" veel verder reikt dan een doorsnee rockabilly album. Het hey - hee - ho - meezingertje "Shack Rouser" moet voora l" live" een feestje doen ontploffen, het aan de Blues Brothers linkend "Wagon Wheels" doet er nog een schepje boven op.

En dat kan soms tot verrassende gebeurtenissen leiden ... Nervous laughter, uneasy smiles ....she's over your shoulder, she's in your dreams, she makes your coffee sweet ... "Just a flirt" ... een one night stand ? Het smoelschuivertje zweept de emoties hoog op maar het kan verkeren zei Bredero ... "Don't Mean No Never Mind", "the Hell you Say" en "Four Mile Hill Blues" zijn het uiteindelijke (rockabilly) resultaat. Als een "Black Widow" in een swing/jazzy jasje gehuld heeft zij toegeslagen en zelfs een "Devil Red or Sky Blue" zal haar niet beletten om stilletjes haar biezen te pakken ("She Walked Away"). Slotsom van het hele gebeuren ... Heart sick and love struck, don't fit me well, lost sad and blue ..."blue is the color of love"! Rockabilly / roots van een prima gehalte en Dig Wayne & the Chisellers lijkt mij een prima bandje om ook aan deze kant van de oceaan menig festival met hun aanwezigheid op te luisteren. (SWA)